Kaçırılan Günler #blogfırtınası 03 'Beklemek'

Blog fırtınasının 3 .gün konusu; Herhangi bir kitabın, herhangi bir sayfasını açın ve bir satır seçin.
O satırla yazıya başlayın, gerisi sizin.

blog fırtınası da ne ola ki diyorsanız. TIKLAYIN

Kitap: En son yürekler ölür. Yazar: Canan Tan.
"Aman Allah'ım! diye haykırıyor Nevin. "Öldü mü yoksa Deniz? bu cümleyi seçtim.

Beklemek

"Aman Allah'ım! diye haykırıyor Nevin. "Öldü mü yoksa babam?" Ölmedi fakat yoğun bakımda, durumu kritik beklemekten başka yapacağımız bir şey yok." diyor. Karşısında ki çatık kaşlı, umursamaz tavırlı doktor.

Nevin şaşkın mı? Üzgün mü?, Kırgın mı?, İsyankar mı? bütün hisleri, düşünceleri birbirine karışmış.

Yoğun bakım odasında yatan kişi babası mıydı?  

Bu soruyu kendine soruyor cevabı vermekten korkuyordu.

Aniden olan beyin kanamasına şaşırmış hissediyor, neden onun babası hastanede ve neden onun başına geldi diye isyan ediyordu.

"Bekleyin!" ne kadar  kolay söyleniyor değil mi? 

Gelin de onu Nevin'e sorun. Hastane Nevin için; soğuk, üzgün, ağrılı, sancılı bir yer, kirli bekleme koltuklarında oturup yerde karoları saymak, en ufak bir haber için beklemek demek.

"Hastanız iyi" sadece iyi sözcüğünü duymak için saatlerce, günlerce beklemek.

Böyle düşünceler arasında geçen zaman, aslında zaman kavramını yetirmiş Nevin.

Gece, gündüz fark etmiyor. Açlık, tokluk önemli değil.

Haberi bekliyor sadece, Nevin herşeyi biliyor, ama kendine itiraf edemiyor.

Doktorlar artık babasının yaşamasının mucize olduğunu, yaşasa bile bütün vücudunun felçli kalacağını söylemişlerdi. İnanmak istemediği bu habere dualar eşlik etmiş, umudunu kaybetmemişti.

Sonunda haber geliyor! Dünya duruyor!