Ütopya || Marmaris #1

Merhaba!

Kaç gündür ortalarda yokum kimse de demiyor "bu kız nerede?" 

Takibe takip yapmayıp unfollowcu kitleden sıyrılan, beni sevenlerinde sorup soruşturduğu yok.

İş başa düştü, yazacağız. 

Ne kadar sıkıldığımı yaza yaza bıktırdım herkesi, siz okumaktan bıktınız ben yazmaktan bıkmadım

anasını satayım. Ulan taş taşıyom sanki, yayıyom kıçımı oturuyom şımarık kızlar gbi

sıkıldım da sıkıldım. Babaannem "çok sıkılan koca ister" derdi :)

Haşa! Koca derdimiz yok, sağlıklı bir ilişkimiz olsa razıyız. Gönül işte hep olmadık

şeyler istiyor. Mesela; tüm kadınlar olmayan kıllarını alıyormuş gibi yapıp reklamlardan

dünya paralar kazanan Adriana Lima olmak, erkekler Acun gibi zengin olmak  istiyor.

Öyle bir dünya yok gençler! Neyse ki ben makul şeyler istiyorum, bir iki şey dışında :)

Makullerden birini hemen yazmaya başlıyorum zira siz okumayı bıraktınız bırakacaksınız.

----•----•----•-----

Geçen perşembe günü ani bir kararla diyeceğim ama önceden konuşmuştuk Ece ile :)

Hımmm... siz Ece kim diyorsunuz? Eeee tanımak için bloguna bakmak lazım! Bi tık lütfen!

Ece'yi de tanıdığınıza göre çok iyi arkadaş olduğumuzu söylememe gerek kalmadı değil mi?

İşte bu kızcağız memleketin güzide tatil beldelerinden olan Marmaris'de oturuyor.

Nasıl desem ütopik bir hayat yaşıyor resmen :) 

Mesela işi evine 5 dk. yürüme mesafesinde bile değil.

Her yere motorla gidiyor, bal şeker anne babası, çok sevdiği  iki yeğeni,
bir de benim gibi dizilere meraklı bir kardeşi var. 

Heee... unutmadan çok aşık olduğu bir de nişanlısı. 

Tüm bunların yanında cennet gibi bir yerde yaşıyor ve blog tutuyor. 

Kıskananların gözü çıksın diyorum!

İşte bu kız böyle geziyor, yiyor, içiyor, arkadaşlarıyla kakara kikiri yapıyor.

Takip ediyoruz instagram'dan sürekli, kıskanmıyoruz ama gözümüz kalmıyor da değil.

İşte bu göz kalmalarından ve canımızın sıkıldığı günlere denk gelen hezeyanların getirdiği

gerginlikten terminal yollarına düşüp 10 saat yolculukla Marmaris'in karanlık sokaklarına

iniş yaptım. Vuhuuuuuuu... tek başına yolculuk paha biçilemeyen bir olaymış.

İlk defa bu kadar uzak mesafede annemden uzak kaldım, itiraf etmem gerekirse

ben onsuz yaşayamam bir kez daha anladım, kadın ruhuma ince ince işlenmiş resmen, ayrılamıyoruz.

Buradan anneme sesleniyorum ayrılmalıyız artık :) 

Neyse otobüs yolculuğunu yarına saklayalım zira başıma gelmeyen kalmadı :)

Mutluluk abidesi :)

Vardım Ece'lere hangini yazayım arkadaşlar, hani sanki poh poh gibi algılayacaksınız vallahi

alakası yok. Biz bu kızla zaten iyi frekanstaydık, geç bulduk birbirimizi ama kaybetmeyelim

Tanrım lütfen! Annesi babası, bu kadar mı tatlı bir ikili olur. Sanki beni kırk yıldır tanıyorlar.

Cevahir teyzem (adına bakın Cevahir sırf adı için sevilir hani :)

bir işler yapıyor, bir örgüler yapıyor maşallah diyorum.

Nasıl bir enerji, kendimden utandım vallahi. Babası desen keza aynı şekilde.

Kardeşi biraz bana benziyor başlarda biraz çekingen sonradan açılanlardan.

Kafamız uyuştu ama, uyuştu değil mi Tuğçe? ☺

Ece'nin enerjisi ise beni öldürecek cinsten, kızım sen nasıl bir kızsın, bu nasıl bir pozitiflik.

Yıllık pozitif enerji ihtiyacımı depoladım resmen.

Aaa ben size Ece'nin çılgın arkadaşı Sinem'den bahsetmedim.

Sinem'cim sana sevgilerimi yolluyorum, ellerinden ısırdığım topaç oğlunu kocaman öpüyorum.

Ece şu an nişanlı seneye yaza düğünü olacak Allah'ın izniyle.

Bu tür ilk tanışmalarda enişte bey çok önemlidir.

Malum ben tek  takıldığımdan enişte bey ile aynı dili konuşmak önemli.

Enişte bey; sıkı bir dizi, film muhabbeti yaparız birgün inşallah.

Valla ben hepsini çok sevdim. Sizi bilemem gençler, arada dikkat dağınıklığı ve 

B12 vitamin eksiklğinden dolayı her şeyin adını unuttuğumdan biraz takıldığım olmuştur.

Çünkü ben nereye gidersem gideyim önce iştahım kesilir, sonra unutkanlık başlar.

En sonunda eve gitme isteği uyanıp ruhumu eve ışınlar bedenim öyle alık balık gibi kalır.

Zavallım Ece "sıkıldın mı?" sıkıldıysan söyle " diye diye helak oldu.

Ne sıkılması kızım o sıra ben kendimi öyle bir kitledim ki kırk asma kilit bağlamışım 

ruhuma nereye açacağım. :)) Keşke yazdığım kadar konuşma dilinde de ifade edebilsem kendimi :(

Olmuyor canım, olmuyor istesemde  :)) 

Böyle yazarken sanki roman kahramanı yazıyor gibi hissettim.

Bana bak kız kitap mı yazsam acaba?

"Hezeyanlar kraliçesi ve mutluluk abidesinin arkadaşlığı" diye :)

Ulan bu kadar uzun kitap adı mı olur? ☻

Bu seri devam eder mi sizce?
Edecek tabii ki!
 Vlog da var, 6 gb. kadar kısa kısa video çekmişiz üzerinize afiyet :)
Yarın bol fotoğraflı bir post ve otobüs yolculuğu hezeyanı gelebilir.

Hadi ben kaçtım diyeceğim ama Ece elini kesmiş :(
Babaannem bir işi acele yapıp kendini sakatlayan "çalık" derdi.
Ece'de çalık azıcık. Geçmiş olsun canım:)

Takipte kalın!
instagram/aycanhayatadair
instagram/eceeiince